Bertine
Professioneel
Na het afronden van het vwo bracht ik drie jaar door bij de Marine als officier in opleiding. Een geweldige tijd, toen nog op het KIM in Den Helder. Waar anders krijg je de kans om fregatten te varen, helikopters te vliegen en jezelf keer op keer tegen te komen en door en door te leren kennen?
Iets met maatschappij
Helaas en gelukkig bleek de Marine niet mijn maatschappij en besloot ik Communicatiewetenschap te gaan studeren in Enschede. Daar studeerde ik na de nodige defensieontwenning en herinburgering af in Marketingcommunicatie en in Corporate communicatie.
Iets met technisch
Stiekem had ik achteraf bezien best wel de technische kant op gewild. De overheidscampagnes: ‘Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid’ en ‘Kies Exact’ hebben hun sporen wat dat betreft prima nagelaten.
Iets met hoera
Gelukkig betekst ik technische bedrijven, zorgorganisaties, kansspelondernemingen en zakelijk dienstverleners. Dankzij mijn opdrachtgevers kom ik in aanraking met allerlei onderwerpen en kan ik van tijd tot tijd laten zien dat ik ook de meest complexe technische verhalen toegankelijk weet te maken voor tal van doelgroepen; zelfs voor mensen die minder exact hebben gekozen dan ik. Hoera daarvoor!
Persoonlijk
Wat ik wil worden als ik later groot ben? Archeoloog. Dat was zo toen ik acht was en dat is nog steeds zo nu ik twee keer 23 en een beetje ben. Mijn voornaamste fascinatie met archeologie openbaarde zich op mijn twaalfde, toen ik in groep acht een spreekbeurt hield over de ontcijfering van het hiërogliefenschrift. Achteraf bezien toch niet zo gek dat ik het tekstschrijversvak in ben gerold.
Vertel verhalen
Hoe dat gebeurde? Ik heb mijn hele leven graag verhalen verteld. Ik vertelde verhalen aan mijn knuffelbeesten. Ik vertelde verhalen aan kleine broertje en later vertelde ik verhalen aan mijn ouders 😉. In de schoolvakanties probeerde ik een boek te schrijven. Dat is tot op heden niet gelukt, al ben ik inmiddels een eind op weg met mijn eerste roman.
Ikweetnietmeerwat
Tijdens mijn opleiding tot marineofficier moest ik een opstel schrijven over ikweetnietmeerwat. Daar kreeg ik een tien voor. Niet omdat het zo uitmuntend was, maar wel omdat ik er veel meer tijd en moeite in had gestoken dan mijn jaargenoten. Ik vond schrijven heerlijk en dat vind ik nog steeds. “Je hebt precies geschreven wat ik wilde bedoelen!” Het blijft geweldig om te horen.
Anno nu
Nu, anno nu, ben ik de clichématige trotse moeder van twee kinderen. De oudste (Teun 2010) heeft autisme, gaat geweldig om met jonge kinderen en wordt – o nee … is! – YouTuber . De jongste (Gijs 2012) is te vroeg geboren, voelt en gedraagt zich een jaar of 4 jonger, heeft cerebrale parese, 20% zicht, 6 cm beenlengteverschil en de ambitie een musicalster te worden … of tovenaar en vuilnisman.
Dagen dragen bij
Alles wat ik meeleef, meemaak, meehoor, meevoel en meeschrijf verrijkt mijn leven en daarmee ook mijn werk. En nee … niet elke dag is een cadeautje. Er zijn genoeg dagen die ik heel heel heel graag keihard teruggeef, maar ook die dagen dragen bij aan mij en daarmee aan mijn inzicht, empathie en begrip.